‘Karaman’ın koyunu sonra çıkar oyunu’ diye bir deyimiz var. Koyun yumuşaklığında demeçler veriliyor, icraatlar yapılıyor, kırk beş yıllık kanlı bir örgüt tasviye ediliyor, ‘bebek katili’ lideri, zıddı kutuptaki lider tarafından TMMM’de konuşmaya davet ediliyor…İnsan, bu hümanistik tutumun sonunda bir ‘oyun’ çıkar mı demekten kendini alamıyor. 
27 Şubat 2025 tarihe geçen bir gün.
PKK/KCK’nın kurucusu, Şanlı Urfa/Halfeti 1949 doğumlu, Ankara Siyasal bilgiler Fakültesi mezunu Abdullah Öcalan (Apo) 45 yıldır sürdürdüğü mücadeleyi bıraktı ve PKK/KCK’nın kendisini feshetmesi çağrısında bulundu. 
Açıklanan rakamlara göre (çok daha fazla olduğu muhakkak) 4472 sivil, 3874 asker, 1225 köy korucusu, 247 polis PKK tarafından öldürülmüş, 768 kişi yargısız infaz edilmiş, sayısı bilinmeyen vatandaş ‘işbirlikçi’ gerekçesiyle ortadan kaldırılmış, 3071 bombalı saldırı, 388 soygun gerçekleştirilmiştir.
2 Şubat 1999’da Yunanistan’dan Kenya/Nairobi’ye götürülmüş, 15 Şubat 1999’da yine Yunanlılarca konsolosluktan zorla çıkarılmış ve Havalimanında Türk İstihbarat güçlerine teslim edilmiştir.
29 Haziran 1999'da TCK’nın 125. maddesine göre ‘vatana ihanet’ suçuyla idama mahkûm edilmişse de AB uyum yasalarınca cezası ‘ağırlaştırılmış müebbed hapse’ çevrilmiştir ki o günden beri İmralı Cezaevi’nde yatmaktadır.
Ankara'da okuduğu lise yıllarında muhafazakâr bir öğrenci olan Öcalan; sık sık Maltepe Camii’ne gidip cemaatle namaz kılmış, anti-komünist aktivitelere katılmış, Necip Fazıl Kısakürek'in toplantılarına ve Komünizmle Mücadele Derneği’nin düzenlediği protestolara katılmış. Okul arkadaşı Pilot Binbaşı Abdurrahman beyin bana anlattığına göre geceleri Risale-i Nur derslerine katılıyordu. Ancak altı ay sonra “Allah’ın kanunları her hafta toplanıp dağılmakla topluma hâkim kılınamaz” diyerek medreseden ayrıldıktan sonra PKK’yı kurmuştur. 1969 Temmuz’undan 1970’in Ekim ayına kadar Diyarbakır'da kadastro memurluğu yapmıştır. 1971’te İstanbul Hukuk Fakültesi’ne kaydını yaptırmışsa da aynı yıl AnkaraÜniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne geçiş yapmıştır. 
Bu yıllarda Mahir Çayan ve Deniz Gezmiş’in grubunda yer almış 31 Mart 1972’de, Doğu Perinçek liderliğindeki Türkiye İhtilalci Komünist Partisi’nin Şafak Bildirisi'ni SBF'de dağıttığı gerekçesiyle tutuklanmış ve yedi ay Mamak Cezaevinde kalmıştır. 1974 yılında bir grup öğrenci ile kurduğu Ankara Demokratik Yüksek Öğrenim Derneği’nin Yürütme Kurulu’nda Cemil Bayık, Duran Kalkan, Mustafa Karasu, Kemal Pir, Mazlum Doğan, Haki Karer, Mehmet Hayri Durmuş gibi isimler bulunuyordu. 
PKK (Partiya Karkeri Kürdistan/Kürdistan İşçi Partisi) 27 Kasım 1978’de Diyarbakır’ın Lice ilçesine bağlı Fis köyünde 22 kişi tarafından kuruldu.  
Öcalan, 1979’da Suriye’ye kaçtı ve 1998’e kadar orada kaldı. 
Suriye'den sınırdışı edilmesi
Abdullah Öcalan Kenya'ya Lazaros Mavros adına düzenlenmiş Kıbrıs Cumhuriyeti diplomatik pasaportu ile giriş yapmış. 
Eylül 1998'de Türkiye Millî Güvenlik Kurulu Suriye’yi, Öcalan'ı sınırdışı etmeye zorladı. 3 Ekim'de Mısır Devlet Başkanı Hüsnü (nâ)Mübarek Türkiye’ye gelerek arabuluculuk yapmışsa da başarılı olamamış ve Öcalan sınırdışı edilmiştir. Öcalan'ın Suriye'den sınır dışı edilmesini protesto etmek amacıyla 9 Ekim-12 Aralık 1998 tarihleri arasında Türkiye genelinde 44 PKK hükümlüsü kendini yakmış, 11'i ölmüş, Türkiye dışında ise 16 kişi kendisini protesto amacıyla yakmıştır. 
Öcalan, kaldığı İmralı Adası'ndaki cezaevinde "esnek, çok kültürlü, anti-tekelci ve uzlaşma odaklı" olarak tarif ettiği Demokratik Konfederalizm adlı bir politik kuram geliştirmişse uygulama zeminini bulamamıştır. 
Ancak Öcalan cezaevinde teorize ettiği, ‘Kürd feminizmi’ anlamına gelen ‘Jineloji’ kuramı çok başarılı olmuştur. Bu teoriyle kadınlar PKK ve yandaşlarınca ön plana çıkarılmış, eş başkanlıklar oluşturulmuş; Kürt kültürü, örf ve töresine aykırı her hareket ve davranışın içine sürüklenmiş; böylece Kürd aile yapısı temelden çökertilmiştir. 

SONRA ÇIKAR (MI?)…-2
Bu çağrıdan anladığım devlet, AKP iktidara geldikten 4-5 seneden itibaren istediği zaman bu çağrıyı yaptırabilir ve teröre son verebilirdi. Kuzey Irak ve Suriye’ye yaptığı başarılı operasyonlardan bunu anlamak mümkündür. Bu kadar sürmesinin temelinde devlete sızmış bazı kesimlerin terörü bitirmek istememelerindendir. Yoksa Türkiye gibi güçlü bir orduya sahip bir devletin bir terör örgütüyle baş edememesi düşünülemez. Nitekim Doğu ve Güneydoğu’da görev yapan bazı askerî erkan hakkında çıkan iddialar bunun göstergesidir.
Şartel çekilircesine 45 yıllık geçmişi olan; halen bütün kadrosu ayakta, Suriye’de 60 000 kişilik eğitilmiş ordusu, Türkiye’de 6-7 milyon oyu olan bir örgütün birkaç gün içinde kendini feshetmesi, dağ kadrosu, Irak ve Suriye uzantılarının bunu itiraz etmeden kabul etmesi akla yatkın bir durum değildir.
Ne amaçla bizzat kurucusunun ağzından PKK kendisini feshetti? Sebebi henüz ortaya çıkmış değilse de mutlaka uzun zaman geçmeden ‘sonra çıkar oyunu.’
Her ne kadar ‘özerklik yok, konfederalizm yok’ açıklaması her iki taraf tarafından deklere edilmişse de pek inandırıcı görünmemektedir. Sosyal medyada yapılan bütün tartışmalarda da perde arkasındaki nedenlerle alakalı sadra şifa bir yorum yapılmadı. Açıkçası bu ‘feshetme’, ‘bayram değil, seyran değil..’ deyimini akla getirmektedir.
Ne oldu da acımasız en üst düzeyde tepki gösteren Devlet Bahçeli birden DEM’lilerin sıralarına giderek ellerini sıktı, ‘bebek katili APO’yu TBMM’nde konuşmaya davet etti, bu sürece katkı sağlayan DEM’lilere-ki başta APO-teşekkür etti, hapse tıktıkları Salahattin Demirtaş’a telefonla görüştü? Bütün bunları gözardı ederek ‘PKK ömrünü tamamladı ve feshini gerekli kıldı’ya bağlamak mümkün müdür? 
PKK’yı hiçbir zaman sevmedim ve karşısında oldum. Ancak-İslamî ve cinayet yönü bir tarafa bırakılırsa-Kürtlere çok şey de kazandırdı. Onlara bir kimlik kazandırdı, psikolojilerini düzelttirdi, kültürlerine büyük katkılar sağladı ve bir ‘millet’ olduklarına inandırarak komplekslerini yıktı. Türkiye Cumhuriyeti’ni bu noktaya getirdi, Doğu ve Güney Doğu yatırımlar kanalize ettirdi, dillerini adeta evrenselleştirdi vs. Bu saatten sonra PKK kendisini feshetse de artık Kürtlerin varlığı, dünyanın bir gerçeği ve Türkiye’nin eşit vatandaşları oldukları tescil edildi.
Her ne sebeple olursa olsun, hayırlı bir sonuç olmuş ve emeği geçenler takdir edilmeyi hakketmişler. Bütün vatandaşlarıyla bu ülke terörden çok çekti. Kürtler daha fazla acı çektiler.
Umarım ‘Müslümanlar ancak kardeştir’ gerçeği herkesin gönlüne, aklına ve fikrine yerleşir ve huzurlu bir Türkiye ileriye doğru kalkınma hamlelerini daha hızlı gerçekleştirir.