ÇÖZÜM MÜ...1

Suç işleyen herkes cezasını çekmelidir. Bu adaletin gereğidir. Siyasetin kaygan olduğu ülkelerde dengelerin çok iyi hesaplanması gerekir. Nitekim ülkemizde hem demokrasi hem siyaset oturmadığından adalet mekanizması da oturmamış ve hakkedenler hakkında gereken işlemler yapılmadığı gibi gereken cezalar da verilemiyor.

Ekrem İmamoğlu tutuklanan ilk siyasetçi olmadığı gibi son da olmayacaktır. Tutuklanması siyasî hayatının sonu mu olacağı yoksa geçmişte tutuklanan siyasîler gibi daha güçlü bir profille siyasî hayata geri mi döneceği gerçeğini zaman gösterecek. Geçmişe bakıldığında siyasî tutuklamaların tutuklanma amacının aksine tecelli ettiği görülmektedir.

1960 Darbesi’nde, siyasî değil inançsal olarak Merhum Adnan Menderes, Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan’ın 1961’de idam edilmeleri dışında siyasî tutuklananlar daha güçlü geri döndüler.. Bu üş abide şahsiyet de, sadece mason (Yahudi uçağı) olmadıklarından idamlarına gidilmiş, siyasî ve güçlü insanlara mesaj verilmiştir. Evet birer suçlu ve vatan haini gibi şehid edilmişlerse de katiller amaçlarına ulaşamamış ve üç şehid de birer abide olarak milletin gönlünde taht kurmuşken katillerine milletçe lanet okunmaya devam edilmektedir.

12 Eylül 1980 İhtilali’nde tutuklanıp Lapseki-Biga-Çardak beldesindeki Zincirbozan askerî tesisinde 4 ay tutuklanan siyasîler daha güçlü döndüler. Zincirbozan’a gönderilen şu siyasîlere bakın:

Milli Güvenlik Konseyi’nin 31 Mayıs 1983 tarihli kararıyla Adalet Partisinden Süleyman Demirel, Ali Naili Erdem, Ekrem Ceyhun, Saadettin Bilgiç, Nahit Menteşe, İhsan Sabri Çağlayangil ve Yiğit Köker; CHP'den Deniz Baykal, Celal Doğan, Sırrı Atalay, Metin Tüzün, Ferhat Aslantaş, Süleyman Genç ve Yüksel Çakmur; Büyük Türkiye Partisi’nden Hüsamettin Cindoruk ve Mehmet Gölhan, Zincirbozan'da 4 ay tutulduktan sonra dönüp başbakan, bakan, TBMM başkanı oldular.

Süleyman Demirel. Evinden alınarak Zincirbozan’a götürüldü ve siyasî hayatına son verilmeye çalışıldı. Geri döndü, hem partisinin genel başkanı hem başbakan hem cumhurbaşkanı oldu.saygı ve hürmetle anılmaktadır.

Bülent Ecevit hapse atıldı, küçük düşürülmeye çalışıldı. Döndü ve TC’nin başbakanı oldu.

Alparslan Türkeş. İhtilalin en güçlü albayı iken uzun süre tutuklu kaldıktan sonra geri döndü, partisini kurdu ve çok daha güçlü şekilde ölünceye kadar siyasî hayatına devam etti.

Merhum Necmettin Erbakanın siyasî hayatına son verilmeye çalışıldı; bir iftirayla hapse atıldı; göz hapsine alındı. Geri döndü ve TC’nin Başbakan’ı oldu ki hala rahmet ve minnetle anılmaktadır.

Recep Tayyib Erdoğan. İstanbul Belediye Başkan’ı iken saçma bir suçlamayla görevinden alındı, Kırklareli’nin Pınarhisar ilçesinde cezaevine atıldı. Dört ay on gün yattıktan sonra çıktı, parti kurdu, genel başkanı, başbakan ve cumhurbaşkanı oldu.

Salahattin Demirtaş. 4 kasım 2016 yılında terör suçlamasıyla tutuklandı. ‘Terör’den dolayı hapse atılan Demirtaş ve partisinden ‘terör’ü bitirmek için-Ahmet Türk gibi-yardım istenmektedir. Başkanı olduğu parti mecliste ve hükümet onunla pazarlık yaparak teröre son vermeye çalışmaktadır.

Türkiye’den ve dünyadan buna benzer pek çok örnek verilebilir. İmamoğlu ve ekibi bu 560 milyarı (eski kurla 560 katrilyon) bir günde çalmadılar. Merhum Erbakan eski kurla iki milyon (yeni kurla 2000 Tl.) suçlamasıyla tutuklanırken bunlar bir milyonla da tutuklanabilirlerdi. Devlet 560 milyonu (ki bu aysbergin görünen kısmı) çalıncaya kadar yıllarca niçin bekledi? Ayrıca dillendirilen bu meblağ ‘heybedeki turp’un tamamı mı yoksa en büyüğü olup daha çıkacak turplar var mı?

ÇÖZÜM MÜ...2

İmamoğlu’nun tutuklanmasıyla Türkiye şu acı gerçeği gördü: Hırsızlar, fakirin, yetimin, halkın parasını çalanlar kültürümüzde kınanırken, dışlanırken, lanetlenirken onların yakalarına yapışan ve hesap soranları desteklemeleri gerekirken milyonlarca insan sokaklara dökülerek bu ‘hırsızlar’a alkış tuttular, dayak yediler, hapse atıldılar. Bu nasıl bir insanî ve ahlakî deformasyon ve çöküş? Bu toplum nasıl bu hale geldi/getirildi. ‘Devletin malı deniz yemeyen domuz’ zihniyeti nasıl bu toplumun ruh ve beynine hakim kılındı ki çalmayanlar, çırpmayanlar domuz haline gelirken çalanlar, çırpanlar kahraman yapılıp alkışlanır hale getirildi? Devletin/halkın 560 milyarını çalan İmamoğlu yarın CHP genel başkanı, bakan ve Cumhurbaşkanı olursa ne olacak? Hırsız, dolandırıcı, sahtekâr ve terörist birinin Cumhurbaşkanı olduğu bir ülke mi olacak Türkiye?

Balığın baştan koktuğu gerçeğiyle hırsız, sahtekâr ve terörüstin Cumhurbaşkanı olduğu bir ülkede bakanları, bürokratları ve halkı varın siz düşünün...

‘Düşünün’ diyorum ama düşünmeye gerek yok; zira hepimiz ‘hırsız, sahtekâr ve terörist’ olmak zorunda kalacağız, aksi halde bu ülkede yaşayamayız.

Bir gerçek daha ortaya çıktı: Yüzbinlerce insan, genç, gözaltına alınmayı, hapsedilmeyi, ceza almayı göze alarak sokaklara döküldü ve ‘korku fobisi’ni yendi. Bu, bir yandan iyi iken diğer yandan tehlikeli bir gelişmedir. Ciddi ve önleyici ahlakî, ekonomik, sosyal ve siyasî ve önlemlerin alınmaması halinde bu insanlar iç-dış provokatörlerin de kışkırtmalarıyla zırt-pırt sokaklara dökülecek ve ülke her yönden kaybedecektir. Halk, iki damlanın bir araya gelmesiyle başlayan ve her şeyi önüne katıp sürükleyen sel gibidir. Psikolojik ve sosyolojik etkileşimin söz konusu olduğu ortamlarda bunun dikkate alınması gerekir. Hz. Peygamber (s) buyurur: “Yoksulluk insanı küfre sürükleyecek kadar tehlikeli bir olgudur.’ Ekonomik sıkıntı yanında ahlakî çöküşün olduğu bir ülkede bu realiteyi gözardı etmek başından kaybetmek demektir.

Mecelle’nin bir maddesi şöyledir: ‘Durum tehlikeli ise, hükümler genişler.’ Büyük tehlikeler söz konusu olduğu zaman, doğru ve haklı da olsa bazı icraatları zamana yaymak gerekir. Bir milyon iki yüz bin insanın-batıl bir dava için de olsa-bir araya geldiği bir ortamda tehlikeyi görmemek ve halkın nabzını düşürecek tedbir almamak daha büyük tehlikelere kapıları açık bırakmak demektir.

AKP’yi fazla eleştirdiğim doğrudur. Ancak bu ülkeye çok büyük hizmetler yaptığı da bir gerçektir. Biraz ekonomik ve çok ahlakî dejenerasyon dışında, özellikle savunma sanayii alanında yaptığı başarılı hamlelerle bu ülkeyi dünyada söz sahibi haline getirdiği de bir hakikattir. Halka bireysel ve toplumsal olarak psikolojik-sosyolojik bir güven verdiği; genel olarak toplumsal huzur sağladığı da bir gerçektir. Türkiye’nin, ortakların rant yüzünden birbirleriyle çatışan koalisyonlara; hele herkesçe malum CHP zihniyetine tahammülü yoktur. Açıkçası, deforme olmuş AKP gitmesin demiyorum, AKP gitsin, yerine 2012’ye kadarki AK-PARTİ gelsin diyorum. AKP’nin halkı dinlemesini, taleplerine kulak vermesini, ekonomik ve ahlakî olarak rahatlatmasını ve tekrar halka güven vermesini, zamları durdurmasını ve halkın huzuru doğrultuda ‘durmak yok, yola devam’ demesini  istiyorum.

Halk maddî ve manevî olarak huzura kavuşturulur güven verilirse, çapulcuların çığlıklarına kulak asmayacaktır.

AKP çözüm mü istiyor? İşte size çözüm!