Mısr, batılaşmayı bizim gibi “şeytanlaşma” ya da emperyalist sömürü görmediği için Fransa’ya olumlu bakıyor. Bu sayede eğitim sistemi Fransa ekolünü takip ediyor. İlkokuldan liseye kadar eğitim zorunlu ve parasız. Ortaokuldan sonra meslek okullarına yönlendiriliyor, bir meslek edinsin diye öğrenciler. Zeki ve çalışkanlar da Lise ve Üniversiteye. Arapça ve İngilizce zorunlu derslerden olduğu için yabancı dil öğretimi de başarılı. Devlet okullarında sınıflar 130 öğrenci ile kalabalık olduğu için hali vakti yerinde olanlar özel okullara (kolejlere) gönderiyormuş çocuklarını. Halk olmak her yerde zor.

Mısr'da, gerek Hristiyanların mevcudiyeti gerek batılı ilişkiler nedeniyle, kılık-kıyafet sorunu yok, farklı inanç meşrep ve hayat tarzları bir arada sürüyor. Bazı radikallerin Hristiyan turistlere saldırma olayları olsa da gezi boyunca mini etekli, örtülü, her insan hiçbir tepki görmeden dolaşabiliyor Mısır’da. Sadece camilere girerken mazbut örtüler gerekiyor.

İlk gün çöllerde piramitlerle haşir neşir olunca yorgunluk atmak için tekne gezisi sunuldu bizlere. Tekne Nil'de gezinirken, serin bir rüzgar ışıklı Kahire ve gemiler rengarenk bir gece sunuyordu. Işıklandırma o kadar yaygın ki camiler, gösteri yapan Mevlevi dönerleri bile nasibini alıyor bundan. Türkiye gibi bir yandan ilahilerle Ortaasya (Memluk) kıyafetli Mevlevi gösterisi ile raks birbirini takip ediyor. Mazbut dansözle, gösterişli dansözleri aynı programda seyretmek mümkün. Hoşgörü böyle bir şey değil mi?

Türkiye'nin içinde bulunduğu gerilimli seçim sürecinde bu paylaştığım videolar müsamaha ile karşılanır inşallah.

Biz Allah deyip dönerken, yahşi diye el çırpmayı ve hüzünle neşeyi aynı anda yaşamayı başarmakla ayakta kalabiliriz doğuda. Dünya cehennem değil, her eğlence de cennetten bir görünüm değil elbette.

Mesele ne kadar farklı anlayışlar, hayat tarzları bir arada yaşayabiliyor? Böyle böyle normalleşiriz belki.

Hadi size iyi eğlenceler. Pardon ayinimiz devam ediyor…