Türkiye’de cumhuriyet idaresi, askeri cenah ve sermaye kesiminin ayrıcalığı üzerine kurulmuştur. Yönetimler, kuşaklar değişse de bu iki zümre ayrıcalıklarına her zaman sahip çıkmıştır. “Cumhuriyetin kimsesizlerin idaresi” olduğu iddiası, bayramlarda çokça tekrarlanmış olsa da gerçekte bu iki zümreye temin ettiği, ayrıcalıklarla bugüne gelmiştir.

Türkiye’de sermaye devlet eliyle, ucuz iş gücü, yüksek gümrük tarifesiyle dış rekabete kapalı, düşük faizli devlet kredileriyle desteklenip, hormonlu bir şekilde büyütülmüştür. Tüsiadçıların her biri yabancı sermayenin ortağı ya da Türkiye temsilcisi olarak faaliyetlerini sürdürmektedirler. Bu yüzden Tüsiad, yerli sermaye olduğu kadar, yabancı sermaye temsilcisi durumundadır. Yüzyıl öncesinin duyunu umumiyesi gibidir.

İşte bu hormonlu haramzadeler, 2 Nisan 1971’de 350 kişiden oluşan TÜSİAD derneğini kurmuştur. 12 Mart 1971 askeri darbesinden sadece 20 gün sonra kurulmuştur. Her kurum zamanın ruhunu taşır. Tüsiad’da askeri bir darbe ortamında zuhur ettiğinden olacak ki askeri darbeleri her zaman canla, başla desteklemiştir. 12 Mart Darbesini alkışlamış, 12 Eylül 1980 Darbesine bir çeşit fedailik etmiştir. 1979’da Ecevit Hükümetinin devrilmesi için Tüsiad, günlerce gazetelere ilan vermiştir. 28 Şubat Askeri darbesini hazırlayan, teşvik eden, beşli çeteden birisi olmuştur. Refah Yol Hükümetinin devrilmesinde üzerine düşürülen görevini yapmıştır.

2007’de CB seçimi öncesinde düzenlenen Cumhuriyet Mitinglerinin, ateşli savunucularından birisi yine Tüsiad’dır. Tüsiad üyeleri, Ak Parti döneminde varlıklarını beşe, ona katlamışlardır. Serbest piyasa ekonomisinin getirileri bütünüyle Tüsiad çevresine akmıştır. Buna rağmen Tüsiadçıların yıldızı Ak Parti ile bir türlü barışmamıştır.

A Partinin kapatılması davasına hiç itiraz etmedikleri gibi, 15 Temmuz 2016 Fetö Darbesinde, pusuya yatıp sonucu beklemişlerdir. Darbe gecesi her ne kadar sesleri çıkmamış olsa da CB Erdoğan’ın devrilmesini heyecanla beklediklerini söylemek, ne bir iftiradır ne de bir abartıdır. Ancak bekledikleri olmadı, ertesi gün Erdoğan ayaklarına vurulmak istenen prangadan kurtularak yoluna devam etmiştir.

13 Şubat 2025 günü Tüsiad yüksek istişare toplantısı ile bir muhalefet partisinden daha çok saldırgan bir dille hükümete yüklenmiştir. İnsanların zengin olması, siyaset yapma hakkını elinden alır mı? Almaz elbette. Sermaye sahipleri de siyaset yapar, hükümeti eleştirir hatta muhalefete destek bile olabilir. Ancak bunun bir adabı, erkanı olmalıdır. Tüsiad, Kemalist vesayete sadakat dışında hiçbir adaba ve erkana sahip değildir.

Tüsiad toplantısında, Soma Maden faciası, 6 Şubat 2023 Deprem felaketi, İliç Maden Kazası, Kartalkaya Yangın felaketi, Ordudan atılan teğmenler yer almıştır. İlk bakışta sermaye sahiplerinin, kendi karlarından başka hususları da düşünebildikleri izlenimi veren bir görüntüdür. Hatta felakete uğrayan vatandaşların acılarını sahiplendiklerini, ihsas etmektedir.

Ancak işin aslı böyle değildir. Hükümetin bütün ısrarlı çabalarına rağmen Tüsiadçılar, yerli otomobil üretimine katılmamışlardır. Yabancı markaların Türkiye temsilciliğini tercih etmişlerdir. 6 Şubat Maraş depremi nedeniyle hükümeti eleştirme hakkını kendinde gören Tüsiadçılar, deprem bölgesinde üye sayıları kadar bile 300 tane konut yapmamışlardır. Hükümetin yapıp teslim ettiği 200 bin konutu yetersiz bulup eleştirmişlerdir. Elbette yetersizdir ancak bu yetersiz 200 bin konutun içinde Tüsiadın tuzu bile yoktur. Deprem felaketinin yol açtığı sorunlar için hükümete yüklenen Tüsiad, o sorunların ortadan kaldırılması için hiçbir sorumluluk altına girmiyor. Böyle bir konuda Tüsiadın hükümet eleştirisi, siyaset hakkının çok ötesinde, ortağı olduğu vesayeti kaybetmekten duyduğu korkuyu hatırlatmaktadır.

13 Şubat 2024’te Erzincan / İliç Maden kazasında işverenin ihmalinden, kusurundan dolayı 9 madenci hayatını kaybetmiştir. Şimdi Tüsiad, bu madencilerin dramını da yeniden kameraların önüne getirmiştir. Madencilerin acılarını duyduklarından mıdır? Elbette hayır. Tüsiadçıların derdi, madencilerin istismarıdır, o acıyla halkı tahrik etmektir.

Yüzyıldan beri çeşitli tarihlerde binlerce subay ordudan irtica bahanesiyle atılmıştır. Bir tekine bile Tüsiadçılar, yahu yapmayın ayıptır, hukuksızdur, dememiştir. Ancak sıra beş teğmene gelince Tüsiadçıların iki gözü iki çeşme ağladıkları, hukuk aradıkları görülmektedir. Bu nasıl bir iki yüzlülüktür.

Çünkü 2 Nisan 2024’te İstanbul / Beşiktaş’ta, CHP’li Belediyenin ihmalinden dolayı 29 işçi yanarak ölmüştür. İliç’teki madenciler için gözleri yaşaran Tüsiadçılar, yanı başlarında Beşiktaş’ta yanan işçileri görmemiş, duymamışlardır.

Türkiye’nin her yerinde olup biten irili ufaklı yanlışlara, ihmalle odaklanan ve onları siyasi bir malzemeye dönüştüren Tüsiadçılar, CHP’li Belediyelerin sebep olduğu yangınları, can kayıplarını, ihmalleri görmüyorlar, duymuyorlar. Türkiye’de yaşanan her felaketi hükümete karşı bir koz olarak kullanıp istismar etmektedirler.

Türkiye’de iyi kötü seçme ve seçilmeye dayalı olan idari yapı, Tüsiadçılara rağmen işlemektedir. Çünkü Tüsiadçıların gizli açık destek olduklarını, halk beğenip seçmemektedir. Bu yüzden seçim sonuçlarında Tüsiad her zaman kaybeden taraftır. Kendilerinin önemli, özellikli oyları ile herhangi bir vatandaşın oyunun eşit olması, Tüsiadçılar için en büyük demokrasi kusuru olmalıdır. Kendilerine ait bildikleri, özel mülklerinden saydıkları cumhuriyet, özgür seçimlerle Tüsiadçılar için malül hale gelmiştir. Yine de hükümet kendi seçmenine çoğunlukla sabır ve tarih filmleri paketleri, Tüsiad gibi sermaye sahiplerine ise her zaman teşvik paketleri açmaktadır.