“Başkalarının ayıplarıyla meşgul olan, kendi kusurlarını göremez.”

– Hz. Mevlânâ (Rahmetullahi Aleyh)

Kınamak…
İnsanoğlunun en kolay sarıldığı ama en tehlikeli silahlarından biri. Kalbi katılaştıran, dili keskinleştiren ve insanı yargılayıcı bir merceğe hapseden bu hâl, maalesef zamanla kişinin kendisini yüceltmesine, nefsini şımartmasına sebep olur. Oysa anlamak zordur; sabır ister, merhamet ister, gönül genişliği ister.

Bir mümin, düşen kardeşinin üzerine basmaz; el uzatır. Yaraya tuz değil, merhamet melhemini sürer. Kınamak, insanı kibirle donatır; dua ise gönlü tevazu ile bezetir. Çünkü dua eden, bilir ki bir gün aynı sınav kendisinin de kapısını çalabilir. Büyükler boşuna dememiştir:
“Birinin günahını gördüğünde sakın ‘Ben olsaydım yapmazdım’ deme!”
Zira bugün onun imtihanıdır, yarın belki de bizim.

Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in şu uyarısı, kınamanın ne denli büyük bir gaflet olduğunu hatırlatır:
“Kardeşini bir günahı sebebiyle ayıplayan kişi, aynı günahı işlemeden ölmez.” (Tirmizî)

Nice diller ki kınadı, ardından o günahın tam ortasına düştü. Nice gönüller ki sessizce dua etti, Allah onların üzerini lütfuyla örttü. Çünkü kalpleri bilen yalnızca Allah’tır. Kalpler farklıdır, yükler ayrıdır. Her gözyaşı görünmez, her yara dillendirilmez.

Ariflerin Sözlerine kulak verelim:
"Bir müminin kusurunu görüp de onu yaymak isteyen, o kusurun bir gün kendi başına gelmesinden korksun."

Aziz gönül dostum…
Birini yargılamadan önce onun hikâyesini bilmiyorsan, hüküm verme. Belki o insanın yüreğinde kapanmayan bir yara var, belki de elinden tutmayan ellerin mahzun bıraktığı bir hayat… Herkesin bir imtihanı var; ve o imtihan bazen ayan beyan, bazen de derin bir sessizliktir.

O hâlde nefsimize şöyle demeliyiz:
“Gör ama ört. Bil ama yargılama. Uyar ama küçük düşürme. Dua et, çünkü sen de acizsin ve her an o duruma düçar olabilirsin HafizanAllah.”

Gelin, nasihat edilecekse bile bunu kırmadan, yargılamadan, dostça ve merhametle yapalım. Çünkü insan, nasihatle güzelleşir; hor görülmekle değil.

“Allah’ım! Bizi kusur arayan değil, örtenlerden eyle. Kalp kıran değil, gönülleri yapanlardan eyle. Nefsiyle büyüyen değil, tevazu ile eğilenlerden eyle. Âmin.”