“Bal yiyen baldan usanır” diye bir laf vardır ya, adam gibi muhalefetin olduğu ve seçimlerin de gerçekten kamil anlamda serbestiyetle yapıldığı her ülkede “Bal yiyen baldan usanır lafı” hükmünü icra eder ve bir gün gelir iktidar mutlaka değişir. 

Böyle bir lafı ettiğimde Cumhur İttifakı yanlılarının yüzü ekşiyiveriyor. Eh, haksız da sayılmazlar yani. Öyle ya, Türkiye’de iktidarın değişmesinin Almanya ve İngiltere gibi ülkelerde iktidar değişikliğine benzemeyeceği aşikar. İktidar değişikliğinin pek de bir şeyi değiştirmediği ülke deyince akla evvela ABD gelirdi ama Trump’la birlikte artık bu ülkede de iktidar değişikliği pek çok şeyi değiştirecek gibi. Önümüzdeki yıllarda ABD’dekine benzer bir durumun Fransa’da da meydana gelme ihtimali yabana atılamaz

Adam gibi bir muhalefetin olduğu ve kamil anlamda serbest seçimlerin yapıldığı bir ülkede iktidar değişikliğinin kaçınılmaz olduğunu söylediğimde Cumhur İttifakı taraftarlarının yüzünün ekşiyiverdiğini söyledim ya, böyle söylediğimde muhalif görüşte olanlar da “Ama Türkiye’de doğru düzgün demokrasi yok ki…” diyorlar hemen. Bence Türkiye’de doğru düzgün demokrasi var da, doğru dürüst bir muhalefet yok esasen. 2002’den bu yana iktidarın halen değişmemiş olması da, demokrasi eksikliğinden değil, adam gibi bir muhalefetin olmamasından kaynaklanmıştır. 2015 Haziran ayında yapılan seçimden sonra adam gibi bir muhalefet olsaydı iktidar değişirdi zaten. Hatırlayalım lütfen, 2015 Haziran seçiminden sonra muhalefet adam gibi bir muhalefet olmayınca hükümet kuramadı ve halkımız da, ülkede bir iktidar boşluğu olmasın diye beş ay sonra Kasım ayında yenilenen seçimde Ak Parti’yi yeniden tek başına iktidara getirmişti.

Adam gibi bir muhalefetin olduğu ve kamil anlamda serbest seçimlerin yapıldığı bir ülkede iktidar mutlaka değişir de, adam gibi bir muhalefet yoksa bile seçimler kamilen serbest yapılıyorsa iktidar gene de değişmez mi? El cevap: Elbette değişir ama çok geç değişir ve adam gibi bir muhalefet olmayınca da ülke yönetimi ehliyetsiz kadroların eline geçer. İşte Türkiye’nin önündeki tehlike de budur. 

105 yaşındaki bir ihtiyarın sağlık konusunda hiç hata yapmadığında bile beş sene içinde ölme ihtimali nasıl ki favkalade yüksek ise, ömrü yirmi yılı geçmiş bir iktidarın ilk seçimde iktidarı kaybetme ihtimali çok yüksek, ilkinde kaybetmese bile ikinci seçimde kaybetmesi ihtimali %100’e çok yakındır. Yani? Yanisi şu: Önümüzdeki seçimde ülkemizin ehliyetsiz bir kadronun eline geçme ihtimali çok yüksek olunca, Türkiye’yi şu anda yönetenlerin, muhalefetin önümüzdeki seçimde  yarışacak Cumhurbaşkanı adayının, ehliyetsizliğine razı olmaktan başka çaremiz yok zaten, hiç değilse ‘ülkenin dostunu-düşmanını bilen biri’ olması için azami gayreti göstermeleri gerekir. Şu anda ülkeyi idare edenlerin yapabileceği en büyük hata da, “Adayımız kiminle yarışırsa daha kolay kazanırız” ucuzluğuna meyletmeleridir. 

Önümüzdeki Cumhurbaşkanlığıı seçimi için anamuhalefet partisi CHP adayını zaten belirlemiştir: Ekrem İmamoğlu… Mansur Yavaş’ın bağımsız aday olacağı da kesine yakındır. Türkiye’yi şu anda idare edenlerin Ekrem İmamoğlu’nun seçilmesini engellemek  için, hukuk engeli dışında, akla gelecek tüm imkanları kullanmaları lazım. “Hukuk engeli dışında” dedim ya… Peki, niye böyle söyledim? “Adalet mülkün temeli” ya, adalet hiç bir şeye feda edilmemeli. Ne mi demek istiyorum? Bir teraziye, tartamayacağı kadar ağır bir yükü koyarsanız kırarsınız onu. Hiç bir ülkenin adalet terazisi, cumhurbaşkanı seçilme şansı hayli yüksek bir adayı tartacak kadar güçlü değildir. Cumhurbaşkanı seçilme şansı olan birini tartmak adalet terazisinin değil, demokrasi terazisinin işidir. Böyle birini adalet terazisine tarttıran ülke de adalet terazisinin kırılmasına sebep olarak kendine en büyük zararı verir. 

Ben bütün bunları söyleyince “Ne yani, seçilme şansı olanlar hiç mi yargılanmasın” dendiğini duyar gibiyim. Tabii ki aşikar bir şekilde cinayet gibi bir suçu irtikap etmişlerse yargılansınlar ama böyle bir aşikarlık yoksa, ki nadiren olur, varsın hiç yargılanmasınlar. Hatırlayalım bir, Donald Trump 2020’de seçimi kaybettiğini kabul etmediği gibi, bir de, ABD Parlamentosunun işgal edilmesine ve bu esnada 14 kadar insanın ölümüne sebep olmuştu. Ne yaptı ABD’yi yönetenler, dava açmadılar mı? Açtılar elbette ama yeniden seçilme şansı olduğunu görünce yargılamayı yavaşlattılar, seçilince de berat ettirdiler. ABD’nin bu meselede yanlış yaptığını söyleyenler çok fazla ama ben şahsen ABD’nin doğru yaptığını düşünüyorum.

Dönelim, Ekrem İmamoğlu’nun Cumhurbaşkanı olmasının engellenmesi için yapılması gerekenlere… Dediğim gibi, hukuk bu işe asla alet edilmemeli. “İyi de, ya seçilirse?” mi, diyorsunuz? Evet, hukuk yolu kullanılmazsa bu adamın seçilme ihtimali var ve bunu kabullenmek de çok zor, eyvallah! Ne yapılmalı o halde? Aklıma gelen iki şey var:

1- Cumhur İttifakı’nın ilk turda gerekirse adayını çekerek Mansur Yavaş’ı desteklemesi,

2- Veya millete güvenip fevkalade bir yola hiç sapmaması.

Cumhur İttifakı’nın ilk turda adayını çekerek Mansur Yavaş’ı desteklemesi, Cumhur İttifikı’nın ikinci turda kendi adayını seçtirebilme ihtimalinin hayli düşük olduğunun anlaşılması halinde rasyonel görünüyor. İyi de, Cumhur İttifakı adayının ikinci turda seçilememe ihtimalinin düşüklüğü nasıl anlaşılacak? Elbette kolay değil böyle bir tahmini yapmak. Eh, buna da ülkemizi yönetenler karar versinler artık. Unutmayalım ki böyle bir gerekliliği iktidar ihmal etse bile halkımız gereğini yapabilir.